سال انتشار: 2022

رشته: مدیریت، اقتصاد

گرایش: مدیریت مالی، مدیریت بحران، اقتصاد مالی

دانلود رایگان این مقاله:

  دانلود مقاله افزایش نابرابری دارایی

مشاهده سایر مقالات جدید:

مقالات جدید مدیریت 

مقالات جدید اقتصاد

3. Results

3.1. Main estimations We first report the results for the occurrence of the GFC in Table 2. As the dependent variable, we consider successively the variation in wealth inequality on four different periods (2010–2012, 2010–2014, 2010–2016, 2010–2018) so that we can examine the timing and the length of the potential impact of the GFC. We observe that Crisis is not significant in all estimations, meaning that the occurrence of the financial crisis is not associated with any change in wealth inequality. Therefore these estimations do not provide support for the view that the occurrence of the GFC has led either to an increase or to a decrease of wealth inequality. We then turn to the results for the severity of the banking crisis by considering alternatively Fiscal cost and Output loss as the key independent variable in Tables 3 and 4. First, Fiscal cost is positive in estimations explaining change in wealth inequality for all periods, but only significant for two periods (2010–2012, 2010–2018). This result provides some limited evidence that a more severe banking crisis in terms of fiscal cost has led to an increase of wealth inequality. Second, Output loss is negative in all estimations, being significant for three periods (the exception being 2010–2014). Hence the severity of the banking crisis when measured by output loss tends to be associated with a reduction in wealth inequality. These results give some support to the view that the severity of the banking crisis matters for wealth inequality. Interestingly, the indicator of the severity influences the sign of the impact on wealth inequality. Our findings suggest that a more severe banking crisis in terms of fiscal cost increases wealth inequality while a more severe banking crisis in terms of output loss reduces wealth inequality. How can we reconcile both findings?

The positive impact of the severity in terms of fiscal cost on wealth inequality may arise from the fact that higher fiscal cost contributes to reduce redistribution toward the poorest members of the population, because of the reduction of budgetary resources. They are consequently forced to reduce their wealth to maintain their standard of living. The negative impact of the severity in terms of output loss on wealth inequality can come from the fact that a banking crisis associated with greater output loss affects in particular the wealth of the richest individuals of the society. The poorest individuals have low or no wealth, so a banking crisis leading to a fall of the output does not affect much their wealth. At the same time, such crisis can deteriorate the wealth of the richest individuals by reducing the value of their financial assets among others. The coefficients of the control variables are significant in few cases. GDP growth is negative in all specifications, being significant in most cases. This result suggests that higher economic growth contributes to reduce wealth inequality. It can result from the fact that a higher growth helps countries to establish redistribution, reducing inequalities within the society. Financial development is positive in all specifications, but significant only in half cases. It supports the view that greater financial development has been associated with higher increase in wealth inequality. This conclusion accords with the finding from Chiu and Lee (2019) that greater financial development can generate greater inequality. A greater financial development can benefit more to the wealthiest individuals because imperfections on the credit markets provide them a better access to credit and because they can exploit more financial opportunities on more developed financial markets. Finally, Government exp is negative, being significant in most cases. It suggests that a greater ratio of government expenditures to GDP reduces the change in wealth inequality, which accords with the role of government expenditures in the redistribution. Higher government expenditures can notably be associated with higher taxes on wealth to be financed. To sum it up, our main estimations uncover two key findings. First, the mere occurrence of the GFC does not exert an impact on wealth inequality. Second, a more severe GFC in terms of fiscal cost tends to increase wealth inequality, while a more severe GFC in terms of output loss reduces wealth inequality. The influence of the GFC on wealth inequality appears therefore ambiguous.

(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)

3. نتایج

3.1. برآوردهای اصلی ما ابتدا نتایج مربوط به وقوع GFC را در جدول 2 گزارش می کنیم. به عنوان متغیر وابسته، ما به طور متوالی تغییر نابرابری ثروت را در چهار دوره مختلف (2010-2012، 2010-2014، 2010-2016، 2010-2010) در نظر می گیریم. ) تا بتوانیم زمان و طول تأثیر بالقوه GFC را بررسی کنیم. مشاهده می‌کنیم که بحران در همه برآوردها معنی‌دار نیست، به این معنی که وقوع بحران مالی با هیچ تغییری در نابرابری ثروت همراه نیست. بنابراین این تخمین ها این دیدگاه را که وقوع GFC منجر به افزایش یا کاهش نابرابری ثروت شده است، پشتیبانی نمی کند. سپس با در نظر گرفتن هزینه های مالی و زیان خروجی به عنوان متغیر مستقل کلیدی در جداول 3 و 4، به نتایج مربوط به شدت بحران بانکی می پردازیم. فقط برای دو دوره (2010-2012، 2010-2018) قابل توجه است. این نتیجه شواهد محدودی را ارائه می دهد که نشان می دهد بحران شدیدتر بانکی از نظر هزینه مالی منجر به افزایش نابرابری ثروت شده است. دوم، زیان تولید در همه برآوردها منفی است و برای سه دوره قابل توجه است (به استثنای 2010-2014). از این رو، شدت بحران بانکی هنگامی که با زیان تولید سنجیده می شود، با کاهش نابرابری ثروت همراه است. این نتایج تا حدی از این دیدگاه حمایت می کند که شدت بحران بانکی برای نابرابری ثروت مهم است. جالب توجه است که شاخص شدت بر علامت تأثیر بر نابرابری ثروت تأثیر می گذارد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که یک بحران بانکی شدیدتر از نظر هزینه‌های مالی، نابرابری ثروت را افزایش می‌دهد در حالی که بحران بانکی شدیدتر از نظر از دست دادن تولید، نابرابری ثروت را کاهش می‌دهد. چگونه می توانیم هر دو یافته را با هم تطبیق دهیم؟

تأثیر مثبت شدت از نظر هزینه مالی بر نابرابری ثروت ممکن است از این واقعیت ناشی شود که هزینه مالی بالاتر به کاهش توزیع مجدد بین فقیرترین اعضای جمعیت به دلیل کاهش منابع بودجه کمک می کند. در نتیجه آنها مجبورند برای حفظ استاندارد زندگی خود، ثروت خود را کاهش دهند. تأثیر منفی شدت از دست دادن تولید بر نابرابری ثروت می تواند ناشی از این واقعیت باشد که یک بحران بانکی همراه با زیان تولید بیشتر، به ویژه بر ثروت ثروتمندترین افراد جامعه تأثیر می گذارد. فقیرترین افراد دارای ثروت کم یا بدون ثروت هستند، بنابراین یک بحران بانکی که منجر به کاهش تولید می شود تأثیر چندانی بر ثروت آنها ندارد. در عین حال، چنین بحرانی می‌تواند ثروت ثروتمندترین افراد را با کاهش ارزش دارایی‌های مالی آن‌ها در میان دیگران تخریب کند. ضرایب متغیرهای کنترل در موارد معدودی معنادار است. رشد تولید ناخالص داخلی در تمام مشخصات منفی است و در بیشتر موارد قابل توجه است. این نتیجه نشان می دهد که رشد اقتصادی بالاتر به کاهش نابرابری ثروت کمک می کند. این می تواند ناشی از این واقعیت باشد که رشد بیشتر به کشورها کمک می کند تا توزیع مجدد را برقرار کنند و نابرابری ها را در جامعه کاهش دهند. توسعه مالی در همه مشخصات مثبت است، اما تنها در نیمی از موارد قابل توجه است. این دیدگاه را تایید می کند که توسعه مالی بیشتر با افزایش بیشتر نابرابری ثروت همراه بوده است. این نتیجه گیری با یافته های چیو و لی (2019) مطابقت دارد که توسعه مالی بیشتر می تواند نابرابری بیشتری ایجاد کند. توسعه مالی بیشتر می تواند سود بیشتری برای ثروتمندترین افراد داشته باشد زیرا نقص در بازارهای اعتباری دسترسی بهتری به اعتبار برای آنها فراهم می کند و به این دلیل که آنها می توانند از فرصت های مالی بیشتری در بازارهای مالی توسعه یافته تر استفاده کنند. در نهایت، هزینه دولت منفی است و در بیشتر موارد قابل توجه است. این نشان می دهد که نسبت بیشتر مخارج دولت به تولید ناخالص داخلی، تغییر در نابرابری ثروت را کاهش می دهد، که با نقش مخارج دولت در توزیع مجدد مطابقت دارد. مخارج بالاتر دولت به طور مشخص می تواند با مالیات های بالاتر بر ثروتی که باید تامین مالی شود مرتبط باشد. به طور خلاصه، برآوردهای اصلی ما دو یافته کلیدی را آشکار می کند. اولاً، صرف وقوع GFC تأثیری بر نابرابری ثروت ندارد. دوم، GFC شدیدتر از نظر هزینه مالی، نابرابری ثروت را افزایش می دهد، در حالی که GFC شدیدتر از نظر کاهش تولید، نابرابری ثروت را کاهش می دهد. بنابراین تأثیر GFC بر نابرابری ثروت مبهم به نظر می رسد.