مقاله رایگان با موضوع نشانه های اختلال کم توجهی
عنوان مقاله:
عوامل متعادل کننده ارتباط میان مراقبت غیر والدینی اوایل دوران کودکی و نشانه های اختلال کم توجهی - بیش فعالی
Factors moderating the link between early childhood non-parental care and ADHD symptoms
سال انتشار: 2022
رشته: روانشناسی، پزشکی
گرایش: روانشناسی بالینی، روانشناسی بالینی کودکان و نوجوانان، روانپزشکی
دانلود رایگان این مقاله:
دانلود مقاله نشانه های اختلال کم توجهی
مشاهده سایر مقالات جدید:
Discussion
In conclusion, we found that children who were primarily cared for by grandparents during infancy exhibited more ADHD symptoms in preschool. This association was especially marked for children with siblings and children living in rural areas. Infancy appeared to be a critical period for children"s psycho-behavioral development. Previous studies found that a low quality of care characterized by less sensitivity and response in the first year of life was especially predictive of externalized behavioral problems during childhood and adolescence [39]. Grandparental care, in combination with an overprotective parenting strategy, has been found to result in less responsiveness in children. In addition, children who experienced extensive non-maternal childcare during infancy were found to beless likely to form secure emotional attachments later in life. A previous study suggested that grandparental care was the most beneficial arrangement for the cognitive development of children in poverty. However, the findings in the current study suggested the opposite, i.e., grandparental care was more strongly associated with ADHD symptoms in children from low-income backgrounds. A possible reason for this discrepancy is that in Chinese families in rural areas, mothers who are younger and less educated are more likely to use grandparental care. Compared with non-caregivers, grandparents who raised grandchildren have been found to experience significantly more health problems, including depression, coronary heart disease, chronic health conditions, and physical disabilities, that may limit activity and affect the quality of childcare they deliver. However, these associations also likely reflected some degree of selection bias, i.e. parents might choose to “outsource” the care of children with early signs of developmental disorder to others to provide respite for the primary caregiver. The association may be also causal, e.g., grandparents and babysitters may engage in fewer social interactions with children. Babysitter care also increased parental inconsistency, which has been associated with developmental delay in preschoolers. In addition, there is an interesting theory about a link between lack of crawling and ADHD. It all has to do with a reflex we are born with, called the Symmetric Tonic Neck Reflex (STNR). If reflex does not integrate, some of the symptoms will be caused, including poor attention, poor eyehand coordination. A retained STNR is often accompanied with ADHD symptoms and causes problems with copying from the board and vertical tracking . The STNR is often active in children who have not crawled. Infants" experience of reaching and crawling also boost their cognitive and social development. For these reasons, grandparent care may potentially increase children"s ADHD symptoms. In China, grandparent care often is complained with overprotection and inhibition of children"s physical movement for some reasons of safety and hygiene. Another interesting finding in this study was that only children, as compared with those with siblings, exhibited more ADHD symptoms. However, the opposite was true for families with grandparents as primary caregivers. We found that grandparental care during infancy was more strongly associated with more ADHD symptoms in children with siblings compared with only children. An obvious explanation for this is that parents are able to devote more time, energy, and money to only children, and that these resources are diluted among siblings as family size increases. Only children are also able to access more family resources and a higher quality of care. In particular, only children are often considered more precious for grandparents. Generally speaking, family size has been found to exert the strongest influence on parental investment in each child, even in wealthy or well-educated families. However, it would also be relevant to acknowledge the actual dynamics between children and siblings in the household. Beyond the issue of single-child families, the present study also found that gender moderated the association between babysitter care and ADHD symptoms. A previous study suggested that maternal care was the most beneficial for boys, whereas babysitter care was the most beneficial for girls. However, the current study found that babysitter care, either during infancy or in childhood, was associated with more ADHD symptoms in girls than in boys. The relationship between early attachment deprivation and ADHDmay explain why girls were found to bemore vulnerable to babysitter care. It has been suggested that girls have more difficulty in developing secure attachments with non-parental caregivers than boys do.
Finally, the duration of paid maternity leave in China is currently at 14 weeks (98 days) in accordance with labor law, which barely meets the minimum maternity leave period stipulated by the International Labor Organization (ILO). The amount of paid parental leave given in China is considerably lower than that in several European countries and some Asian countries. The results of our study suggested that improving the Chinese family leave policy so that mothers (and fathers) of young infants can take time off to care for their children would potentially improve the quality of early childcare. Along with the roll-out of the two-child policy in 2016, it is imperative to increase childcare services for children younger than three years of age, in particular in low-income families who cannot afford existing childcare services.
(دقت کنید که این بخش از متن، با استفاده از گوگل ترنسلیت ترجمه شده و توسط مترجمین سایت ای ترجمه، ترجمه نشده است و صرفا جهت آشنایی شما با متن میباشد.)
بحث
در نتیجه، ما دریافتیم که کودکانی که عمدتاً توسط پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در دوران نوزادی مراقبت می‌شدند، علائم ADHD بیشتری را در دوران پیش دبستانی نشان دادند. این انجمن به ویژه برای کودکان دارای خواهر و برادر و کودکان ساکن در مناطق روستایی مشخص شد. به نظر می رسد دوران شیرخوارگی یک دوره حیاتی برای رشد روانی-رفتاری کودکان باشد. مطالعات قبلی نشان داد که کیفیت پایین مراقبت که با حساسیت و پاسخ کمتر در سال اول زندگی مشخص می شود، به ویژه پیش بینی کننده مشکلات رفتاری بیرونی در دوران کودکی و نوجوانی بود [39]. مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ، در ترکیب با استراتژی فرزندپروری بیش از حد محافظتی، منجر به پاسخگویی کمتر در کودکان می شود. بعلاوه، کودکانی که در دوران شیرخوارگی مراقبت‌های غیرمادرانی گسترده‌ای را تجربه کرده‌اند، کمتر احتمال دارد که وابستگی‌های عاطفی ایمن را در آینده ایجاد کنند. مطالعه قبلی نشان داد که مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ مفیدترین ترتیب برای رشد شناختی کودکان در فقر است. با این حال، یافته‌های مطالعه کنونی برعکس این موضوع را نشان می‌دهد، یعنی مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ به شدت با علائم ADHD در کودکان با پس‌زمینه‌های کم درآمد مرتبط است. دلیل احتمالی این اختلاف این است که در خانواده‌های چینی در مناطق روستایی، مادرانی که سن کمتری دارند و تحصیلات کمتری دارند، بیشتر از مادربزرگ و مادربزرگ استفاده می‌کنند. در مقایسه با افرادی که از آنها مراقبت نمی کنند، مشخص شده است که پدربزرگ و مادربزرگ هایی که نوه های خود را بزرگ کرده اند به طور قابل توجهی مشکلات سلامتی بیشتری از جمله افسردگی، بیماری عروق کرونر قلب، شرایط سلامت مزمن و ناتوانی های جسمی را تجربه می کنند که ممکن است فعالیت را محدود کرده و بر کیفیت مراقبت از کودکان تأثیر بگذارد. با این حال، این تداعی‌ها احتمالاً منعکس‌کننده درجه‌ای از سوگیری انتخاب هستند، یعنی والدین ممکن است تصمیم بگیرند مراقبت از کودکان مبتلا به علائم اولیه اختلال رشد را به دیگران «برون‌سپاری» کنند تا به مراقب اولیه مهلت دهند. این ارتباط ممکن است علتی نیز داشته باشد، به عنوان مثال، پدربزرگ ها و مادربزرگ ها و پرستاران کودک ممکن است در تعاملات اجتماعی کمتری با کودکان شرکت کنند. مراقبت از کودک نیز ناسازگاری والدین را افزایش داد که با تاخیر رشدی در کودکان پیش دبستانی همراه است. علاوه بر این، یک نظریه جالب در مورد ارتباط بین فقدان خزیدن و ADHD وجود دارد. همه اینها مربوط به رفلکسی است که ما با آن متولد شده ایم، به نام رفلکس گردن تونیک متقارن (STNR). اگر رفلکس یکپارچه نشود، برخی از علائم ایجاد می شود، از جمله توجه ضعیف، هماهنگی ضعیف چشم. یک STNR حفظ شده اغلب با علائم ADHD همراه است و باعث ایجاد مشکلاتی در کپی کردن از برد و ردیابی عمودی می شود. STNR اغلب در کودکانی که خزیده اند فعال است. تجربه نوزادان از رسیدن و خزیدن نیز رشد شناختی و اجتماعی آنها را تقویت می کند. به این دلایل، مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ ممکن است به طور بالقوه علائم ADHD کودکان را افزایش دهد. در چین، مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ اغلب با محافظت بیش از حد و ممانعت از حرکت فیزیکی کودکان به دلایل ایمنی و بهداشت مورد شکایت است. یکی دیگر از یافته های جالب در این مطالعه این بود که تنها کودکان، در مقایسه با آنهایی که خواهر و برادر داشتند، علائم ADHD بیشتری را نشان دادند. با این حال، برعکس در مورد خانواده هایی که پدربزرگ و مادربزرگ به عنوان مراقبان اولیه بودند صادق بود. ما دریافتیم که مراقبت از پدربزرگ و مادربزرگ در دوران شیرخوارگی با علائم ADHD بیشتر در کودکان دارای خواهر و برادر در مقایسه با کودکان تنها مرتبط است. توضیح واضح برای این موضوع این است که والدین می توانند زمان، انرژی و پول بیشتری را به تنها فرزندان اختصاص دهند و این منابع در بین خواهر و برادر با افزایش اندازه خانواده کاهش می یابد. تنها فرزندان نیز می توانند به منابع بیشتر خانواده و کیفیت بالاتر مراقبت دسترسی داشته باشند. به طور خاص، تنها فرزندان اغلب برای پدربزرگ و مادربزرگ ارزشمندتر در نظر گرفته می شوند. به طور کلی، مشخص شده است که اندازه خانواده قوی‌ترین تأثیر را بر سرمایه‌گذاری والدین در هر کودک، حتی در خانواده‌های ثروتمند یا تحصیل‌کرده دارد. با این حال، اذعان به پویایی واقعی بین فرزندان و خواهر و برادر در خانواده نیز مرتبط است. فراتر از موضوع خانواده های تک فرزند، مطالعه حاضر همچنین نشان داد که جنسیت ارتباط بین مراقبت از کودک و علائم ADHD را تعدیل می کند. مطالعه قبلی نشان داد که مراقبت از مادر برای پسران مفیدتر است، در حالی که مراقبت از کودک برای دختران مفیدترین است. با این حال، مطالعه فعلی نشان داد که مراقبت از کودک، چه در دوران نوزادی و چه در دوران کودکی، با علائم ADHD بیشتری در دختران نسبت به پسران مرتبط است. رابطه بین محرومیت از دلبستگی اولیه و ADHD ممکن است توضیح دهد که چرا دختران نسبت به مراقبت از پرستار کودک آسیب پذیرتر هستند. پیشنهاد شده است که دختران در ایجاد دلبستگی ایمن با مراقبان غیر والدین مشکل بیشتری نسبت به پسران دارند.
در نهایت، مدت مرخصی زایمان با حقوق در چین در حال حاضر 14 هفته (98 روز) مطابق با قانون کار است، که به سختی حداقل دوره مرخصی زایمان را که توسط سازمان بین المللی کار (ILO) تعیین شده است، برآورده می کند. میزان مرخصی استحقاقی والدین چین به طور قابل توجهی کمتر از چندین کشور اروپایی و برخی از کشورهای آسیایی است. نتایج مطالعه ما نشان داد که بهبود سیاست مرخصی خانواده چینی به طوری که مادران (و پدران) نوزادان خردسال بتوانند برای مراقبت از فرزندان خود مرخصی بگیرند، به طور بالقوه کیفیت مراقبت از کودکان را بهبود می بخشد. همراه با اجرای سیاست دو فرزند در سال 2016، افزایش خدمات مراقبت از کودکان برای کودکان کمتر از سه سال، به ویژه در خانواده های کم درآمدی که توانایی پرداخت خدمات مراقبت از کودک موجود را ندارند، ضروری است.